کاربرد روش‌های محاسباتی در نانوپلاسمونیک
روش‌های محاسباتی گوناگونی به منظور مدل‌سازی برهمکنش نور با نانوساختارهای پلاسمونیکی استفاده می‌شوند. از جمله روش‌های محاسباتی مهم و پرکاربرد عبارتند از:
• روش تفاضل متناهی دامنه زمان.
• روش چندقطبی چندگانه.
• روش المان متناهی.
• روش المان مرزی.
از میان روش‌های محاسباتی، روش تفاضل متناهی دامنه زمان به دلیل توانایی حل معادلات ماکسول در دامنه زمان برای ساختارهای پیچیده با ابعاد و هندسه دلخواه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این روش به مطالعه برهمکنش نور با انواع مواد (خطی، غیرخطی، همگن، ناهمگن، همسانگرد، ناهمسانگرد و ...) می‌پردازد. اما از معایب این روش وقت‌گیر بودن آن و نیاز به استفاده از سلول‌های بسیار ریز برای به دست آوردن جواب‌های دقیق می‌باشد. اما محاسبه نرخ گسیل خودبه‌خود در کنار نانوذرات در فضای سه بعدی توسط این روش نیازمند حافظه بالا و زمان محاسبه طولانی است.
یکی دیگر از روش‌های محاسباتی، روش المان مرزی روشی نیمه‌تحلیلی است که در دامنه فرکانس عمل می‌کند و به منظور مطالعه برهمکنش نور با مواد همسانگرد و خطی به کار می‌رود. دلیل انتخاب این روش در مقایسه با روش‌های دیگر می‌توان به سرعت و دقت بالای آن در انجام محاسبات اشاره کرد.